counting my blessings

het blijft toch altijd een beetje aan de zondag hangen, die blessings. Het is dan blijkbaar ook goed toeven op de dag des heres want ik tel deze week gewoon weer door. Vanaf 12 uur staat mn pan draadjesvlees al op het fornuis. Vanmiddag genieten we met bubbels, die we afgelopen woensdag waren vergeten, als aperitief. Ondertussen zitten we aan de eettafel. Jaaaa pretty cool stuff! ik lig iedere keer onder mn meubel van het lachen van je commentaren. Bij elke foto die ik neem ben ik me bewust van de toestand. Een uitstekend regime voor deze hardleerse dame.

Deze week had m'n prengeltje tig keer de slappe lach, hij kwam niet meer bij van zichzelf. En ik daarom ook niet. Vrijdag bleken Zeeuws meisje en ik allebei spontaan vrij te hebben genomen en in de stad te zijn. Lunchmeeting, supergezellig.

Een fijne week voor iedereen!

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw!

xx

je suis nuts

aan één ding heeft het me sowieso ontbroken in de opvoeding. Uiterlijke verzorging. Van nagelriemen en wat je daarmee doet heb ik pas een paar jaar geleden gehoord, van mijn redder in nood: Zeeuws meisje. Mijn moeder gebruikte geen make-up. Ik heb haar nooit anders dan met dezelfde paardestaart gezien.
Ze vond crèmes onzin. Hoe meer je op je huid smeerde, hoe ouder die volgens haar werd.

Het is nooit helemaal goed gekomen met me. Ongetwijfeld ook omdat ik een heleboel andere dingen in het leven interessanter vond. Mascara kan ik handle-en, een potloodje (of stiftje eigenlijk tegenwoordig) lukt me ook nog als ik de tijd neem. Oogschaduw smeer ik er heel soms een beetje op. Ik heb de klok horen luiden maar waar de klepel hangt... Ik doe nog steeds mijn best, al had ik verwacht dat ik me omstreeks deze leeftijd wel raad zou weten met foundation.. De boekjes van de Douglas blader ik aandachtig door. De strakke makeup gezichtjes bestuur ik minitieus en als ik het tijdschrift dicht sla, ben ik ervan overtuigd dat de volgende keer als ik weer een beetje opgemaakt ergens wil verschijnen, ik nu wel weet wat ik moet doen.

Een ding is me inmiddels wel duidelijk geworden. Smeren moet je. Want huid wordt oud. M'n hoofd leek wel een steengroeve met opgedroogde schmink tijdens de carnaval. Mijn got. Wat een maanlandschap. ik kan je verzekeren. Dat was een paar jaar geleden niet.

Mijn schoonmoeder zei het al: elke avond goed reinigen en smeren. Goed smeren. Ik heb naar haar geluisterd. Ik heb m'n best gedaan. Ik ben namelijk een moeilijke ook nog eens, ik word kriegel van alles wat vettig voelt en sterk ruikt. Tig tubes over de houdbaarheidsdatum verdwenen 99% gevuld de vuilnisbak in. Maar m'n Lancometjes smeer ik nu trouw twee keer per dag.

Dan hebben we nog m'n handen... ouchhh. Zeker met dit weer, schuurpapier. De microdoekjes haken zich vast aan m'n handen. En zelfs openspringende scheurtjes moesten m'n handjes doorstaan. Een jaar geleden kocht ik m'n eerste dure handcreme (clinique) die ik wel verdroeg. En van de week gooide ik die eerste helemaal leeggeknepen tube weg!

Bij de Hema kocht ik nieuwe maar neeej verschrikkelijk. Één keer smeren en meteen de handen onder de kraan, wat een vette dichtsmeertroep. Dus maar weer op naar de douglas voor een nieuwe. Een half uur later stond ik platzak weer buiten. En heb ik handcreme en lippenbalsem die ik nauwelijks in het openbaar uit mn handtas durf te halen. Maar ooooow mensen, wat een zaligheid. Ik heb de ultra niet plakkende meteen niks aan het handje handen maar toch voedende en ja zelfs rejuvenating handcreme. Ik lijk wel gek. Volgens mij herstel ik allenig de door de cosmetica industrie geleden consumptieschade wegens mijn moeder. Maar dames, over een maand of wat heb ik de meest poezelige meisjeshanden van heb ik jou daar! ...

early morning instant DIY

m'n lief is jarig hoera! Hij geeft er niks om, verjaardagen. Maar zo makkelijk kom je er bij mij niet vanaf. Echter en edoch als working mam, volle kop van werk, had ik nergens over nagedacht. Werd ik vanmorgen toch wakker met een brainwave!

M'n kleine living wekkertje en ik stonden op voor het eerste papapresentje: een uitslaper. Na ons ontbijt gingen we los. Vraag me niet waar het vandaan kwam, ja, van jullie medebloggers met die mooie foto's en creatieve ideeën. Blijft toch wat van kleven in je hersenpan.

Dus terwijl de zon opkwam, versierden we de kamer en maakten we een homemade verjaardagskaart en slinger. Onze dag kan niet meer stuk. Fijne woensdag!

count your blessings

Waaaw weekend! Welkom en bats alweeeer om. Het was fijn, ondanks dat m'n dagje uit met schwessie en bro door die Nase werd geboord. Vandaag kregen we de lente in de kop met zoveel zon en geen vrieskasttemperaturen. Voorjaarsschoonwattes... M'n ramen lijken wel spiegels zo blinkend, de planten zijn high van de lucht die ze weer kunnen ademen. Mijn göt, hoeveel stof kan er op een plantenblad verzameld. We konden eten van de frisse vensterbanken en er was zelfs tijd om nog een stukje te wandelen met de boys in tha hood. Kom maar door lente!!

Fijne week allemaal!

Kijk voor meer blessings bij Anki! Zij begon met tellen

count your blessings

televisie

ik zit in de tvbusiness. It's a job. A nice one. Per ongeluk eigenlijk terecht gekomen. In de kindertelevisie zat ik, zo'n twaalf jaar. Gots wat klinkt dat belachelijk lang. Dat krijg je als iets leuk is. In ieder geval, op enkele kleine uitstapjes na dus altijd kindertelevisie.

Tot nu. Sinds dit jaar zit ik bij volwassentelevisie. Ik heb het buitengewoon goed naar mijn zin. Op de redactie gaat het nu over mensen met interessante levensverhalen in plaats van of we de kinderen in de achtbaan zich rood zullen laten schminken met een gele neus of geel met een rode neus.

Toch blijft mijn hart voor altijd voor een deeltje achter bij kindertelevisie. Zeker nu ik zelf een kinder heb. Deze kinder is trouwens voortgekomen uit een televisiesetje. Met zoveel tv in zich, is het niet verwonderlijk misschien dat hij zich thuis voor de buis voelt. Als hij het maar interessant vindt, kijkt hij met z'n nauwelijks twee jaar oud makkelijk een speelfilm uit. Monsters Inc en Aristocats zijn topnotch.

Ik weet het, uit onderzoek is gebleken dat veel televisie kijken slecht is voor de ontwikkeling van vaardigheden van uw kind. Weet je wat zelfs, al staat die kast (of zeg je tegenwoordig plank..) alleen maar in de achtergrond aan, dan heeft hij nog slechte invloed zeggen ze. Met een animatiespeelfilm is mijn kleintje dus al gauw anderhalf uur blootgesteld. En ik en de paps maken tv voor de kost, kijken ons rot en vallen het beste in slaap met tv op de achtergrond. Waar moet dat heen met ons?

Nu is televisie niet de enige media waar mijn kind open en bloot aan wordt gesteld. Games, apps, internet, you name it. Onze iPad is de zijne. 'Ajpet ajpet mama'. Hij kan er minstens zo goed mee overweg als wij zelf. Toen hij baby was (pfff;) keek hij graag Molletje op youtube. Daarna kwam Pingu en vandaag de dag vooral Buurman en buurman. Liedjes van Supersimplesongs zijn ook al een poos favoriet vooral die met die klok en die olifant.

Al youtube-ent en door touch-ent heb ik 'm meestal in de smiezen maar soms ook niet. Zo zat hij een paar weken geleden ineens naar hysterisch Russisch klinkende cartoons te kijken. Ik wist niet wat ik zag. Briljant! Er was een hele zwik aan verschillende afleveringen beschikbaar en allemaal in goeie beeldkwaliteit. Het duurde even voordat we het Russisch hadden ontcijferd maar we kwamen erachter dat het Masha and the bear was in het Engels. Ondertussen hebben we alledrie alle beschikbare afleveringen een tig keer gezien. Al weken denk ik elke woonwerkrit 'ik moet effe langs mijn ouwe jeugdige collega's, ik moet ze vertellen over Masha!'

Krijg ik van de week inene een sms van de mannen. Ze zaten aan de ochtendtelevisie. Was Masha ineens op Zapp! WTF. De VPRO heeft 't gejat van mijn zoon. Dat je het weet.  

count your blessings

weer beter zijn na ziek is fijn. Zaterdag met z'n tweetjes. De kleine man en ik. Of beter gezegd de grote EIGeN WiL en ik. Wel naar buiten en muts op maar geen jas aan willen. Wel drinken niet dat drinken deze koek en niet die. Sleeee mama sleeeeeee neeeee niet fietsen mama. De buurman riep voor de gein dat ie de politie ging bellen. M'n speenvarken heeft de hele buurt laten horen dat hij bestaat. En toch genoot ik, van die stronteigenwijze aap. Mijn monkeyboy.
En de bonus vandaag: een echte zondagzondag.
Fijne week allemaal!

Kijk bij op Zilverblauw voor meer blessings!