CYB

Morrison's fantasie rijst de pan uit. We geven elkaar al een poosje imaginaire cadeautjes die we dan uitpakken en bejubelen. Als Morrison zelf speelt, hoor je'm hele conversaties voeren volgestouwd met quotes van mij en Ryan. Zaterdagavond begon Morrison ineens te bibberen. "Koud he!" En toen viel er sneeuw! Snel een muts op en sjaal om en samen maakten we een reusachtige sneeuwpop midden in de woonkamer. 

Ik vind het prachtig om te zien wat er allemaal uit dat kleine breintje komt. 

Na een heerlijk zaterdagvondje Penoza kijken met roze bubbeltjes werd het zondagochtend. Die kwam inclusief blauwe lucht en zon. Geen excuus om met die luie reet binnen te blijven. Vooral ook omdat Morrison dan even lekker kan rennen. We reden naar Ransdorp en liepen een rondje om de kerk. Dat was het. Hoogstens twintig minuten. Waarvan Morrison vanaf minuut 1 in de buggy wilde zitten en in de volgende 19 minuten waarschijnlijk half bevroor. Gauw in de auto opwarmen en weer naar huis. Ineens riep de achterbank "boodschappen doen, ijsjes kopen". Dat liet ik me geen twee keer zeggen want boodschappen doen moesten we sowieso nog vandaag. Ik kon nog niet zeggen rechtsomkeer terug richting supermarkt, of Ryan hielp me uit de droom. Het had een memorabele dag kunnen worden waarop we vredig met z'n drieen de boodschapjes haalden. Maar nee, mijn kind heeft niks aan zijn ogen en hij kan op tweejarige leeftijd lezen. Het was de Febo waar hij boodschappen wilde doen: softijsjes. We waren langs een Febo gereden... Een vader/zoon ritueel, waar ik deze zondag tot toe werd gelaten en waar 1 iemand zielsgelukkig met een ijsje naast me zat en 1 iemand tegenover me met z'n satekroketje.

Na zo'n zondag als vandaag kan ik alleen maar gelukkig lachen met een woonkamer zoals deze:

Fijne week allemaal!

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen van de mooie dingen van het leven.