Pagina's

maandag 7 juli 2014

big little one

Ik kan er niet over uit wat mij gisteren gebeurde. Ik ben er nu al minstens 8 keer op teruggekomen bij mijn lief. "Hoe ging het nu ook alweer? Maar wat zei hij dan precies? En toen?" Ons schoffie wordt groot.
Het was zondagmiddag en m'n 3 jarige Meneer stond samen met mij in de keuken. Ik trok de vriezer open om te checken hoe lang de aardappeltjes in de oven moesten. Meneer keek mee maar zag iets heel anders in de vriezer liggen. "Mama ik wil een ijsje!" Ik vertelde hem vriendelijk doch dringend dat hij eerst aardappeltjes moest eten. Of een boterham. Daarna een ijsje.
Hij was het totaal niet met me eens. "Ik wil geen boterham! Ik hoef geen aardappetjes!" We schreeuwden wat over en weer zoals dat gaat. Ik zakte niet door mijn hoeven en hield stand. Geen ijsje. Eerst eten.
Ondertussen maakte ik de mais schoon en kabbelden de volgende minuten van mijn leven al weer voort toen Meneer zei "Ik ben boos mama!" Hij zwaaide de deur naar het souterrain open en zei "ik ga naar papa!".
Zoals gezegd zat ik al in het volgende moment. Met m'n verweekte zwangerschapshersens was ik ons meningsverschil alweer vergeten. Het is ook zo dat Meneer steeds beter en meer emoties kan benoemen. Dus de ik ben blij-boos-verdrietig's komen wel vaker voorbij. Meestal neem ik ze serieus maar je begrijpt. Deze had ik niet in de smiezen. 
Meneer ging naar beneden en een half uurtje later was het eten bijna klaar. Huismoederlijk riep ik naar de heren dat ze over tien minuten aan tafel konden. Gebroederlijk kwam het tweetal boven. Wat bleek, Meneer had zijn hart uitgestort bij z'n papa. M'n lief wist me precies te vertellen dat Meneer boos op me was want hij wilde geen aardappels en ook geen boterham maar een ijsje. En daarom was hij boos op z'n moeder. Papa luisterde naar 'm en ze deden samen mannendingen beneden, potje kaarten, met schroevendraaiers in de weer. Papa begreep 'm tenminste. En toen ze boven kwamen pakte papa stiekem een ijsje voor 'm. Ik vond het schattig. 
Ik kan er niet over uit. Dat ik het zelf niet door had. Maar bovenal, wat een moment. Z'n gevoelens en manier van uitdrukken, hij wordt steeds meer een echt mensje. Ons jongetje ❤️