Pagina's

dinsdag 23 december 2014

kaartje of kerst


Een paar weken geleden besloot ik dat ik dit jaar geen kerstkaarten ging sturen. Genoeg gekaart met de geboortekaartjes van Louise. Toen druppelden de eerste kerstkaartjes hier binnen en vroeg iemand ernaar. Ik kreeg jeuk. Een mengelmoes van je verplicht voelen en het toch ook leuk vinden om kaartjes te versturen. Allez, een paar dan. Naar familie en trouwe kaartvriendjes. En nog wat mensen. In de rij voor de kassa kreeg ik uitslag. Ik rende de winkel weer in en verruilde het 20-voor-één-euro-pak-kaarten in een vlaag van verstandsverbijstering voor een pak blanco kaarten, sterretjespons (?) en glitterstiften. En zo zat ik gisteravond weer te stempelen, plakken en knippen en krijgt iedereen na de kerst fijne feestdagen gewenst. 

*hohoho! Have good one!*

xx

woensdag 17 december 2014

oh mama

Ik keek haar aan en praatte. Over dat ze een mooi meisje is. In fact het mooiste meisje! En sterk en lief. Nu al. Dat ze moet genieten van het tackelen van het leven. Dat ze er een feest van moet maken waar het maar kan. Dat ze moet dromen. Dat ze vol zelfvertrouwen moet zijn. Dat ze haar angsten kan overwinnen. Dat ze alles kan bereiken. Mijn meisje. 

En toen dacht ik, hoe de fuck breng je dat iemand bij als je dat zelf niet eens onder de knie hebt.


dinsdag 9 december 2014

club geluk

I'm living the slow life and I love it. We zijn ondertussen een paar weken verder maar ik wilde toch zeker niet ongeblogd een speciaal momentje voorbij laten gaan. Soms word je compleet overrompeld door een lief gebaar van iemand uit onverwachte hoek. Dit was er zo eentje die ik echt niet had aan zien komen.

Een paar weken geleden lag er een klein postpakje op de deurmat. What's new, zo rond de feestdagen koop ik vrijwel alle cadeautjes online. Dus de postbode weet me te vinden. Maar goed, dit pakketje zag er wel verrekte interessant uit. De afzender klonk bekend: Juliette.., m'n hersens gingen in overdrive. Zwart-wit + Juliette, dat kan niet waar zijn... Een pakje van L'atelier de Juliette. Ik ken haar niet en ik ken haar wel. Van haar mooie blog Le jardin de Juliette en haar instagram en haar Etsyshop. Hoe vervreemdend is het als in je brievenbus ineens de digitale wereld de echte wereld aantikt. I love her style! Zwart wit to the max.

Maar goed, ik loop haar etsyshop plat omdat ik in the end zo'n mooi zwartwit dekentje  gewoon moet hebben. Maar ik had nog niks bij haar besteld. Dus hoe kwam dit pakje in mijn bus. Hoe weet ze mijn huis te vinden, hoe weet ze überhaupt van mijn bestaan.. Dus ik scheurde het pakje snel open en met nog grotere verbazing trok ik er een prachtig babydoekje uit met mini me's naam erop.



Wtf, hoe is het mogelijk!? Katrien van pretty cool stuff, zo is het mogelijk!!! Zij stuurde ons het babydoekje. Ik ben er helemaal stil van en geniet iedere keer van m'n speciale geluksmomentje als ik het doekje zie.
Lieve Katrien, ik ken je wel maar ik ken je niet. Je bent een mooie vrouw. Ik bewonder de manier waarop je in het leven staat en hoe je dat uitdraagt op je blog en je instagram en sinds kort je website Katrien O. Ik geniet van je prachtige foto's, je grappige blogs, je mooie kinderen. En dan heb ik nog niet genoemd je wijze, lieve en grappige reacties op mijn blog. Bedankt lieve Katrien! Ik voel me vereerd dat ik je digitaal heb leren kennen. Een hele dikke kus!